Toneel Rosie en Moussa

Dinsdag reden we richting de Kaekelaar.
We keken er naar het toneel van 'Rosie en Moussa'.

'Dag,' zegt Moussa. 'Ik ben Moussa... En jij? Wie ben jij?' 
Twee grote ogen kijken Rosie vragend aan.
'Jij bent nieuw,' zegt hij voor Rosie iets kan zeggen.
'Helemaal niet,' zegt Rosie. 'Ik ben Rosie.'
Rosie en haar moeder gaan wonen in een groot 
flatgebouw aan de andere kant van de stad. In de 
kamer precies boven die van Rosie woont Moussa, 
een jongen van haar leeftijd. Rosie en Moussa 
gaan op een dag stiekem naar het dak van het 
flatgebouw. Maar dan worden ze opgesloten...

Tijdens de nabespreking hadden we het over:
- sommige kinderen vonden het jammer dat er maar 2 personages waren die je kon zien. We hoorden wel over meneer Tak, konden zijn stem horen en schaduw zien. Maar hoe hij er echt uit zag, dat weten we niet.
Leuk daaraan is dat iedereen een eigen meneer Tak kan verzinnen. Een deeltje verbeelding dus. Maar niet iedereen was het daar mee eens.
- ook gek bevonden: een meisje die een jongen speelt. Hoe kan dat nu? Tot we even gingen kijken naar onszelf. Toen bleek dat de meisjes ook wel eens een jongen speelden in hun spel. Het omgekeerde kwam net iets minder voor, tenzij de koffer met verkleedkleren wordt bovengehaald. Dan zie ik toch regelmatig jongens paraderen in kleedjes en op hoge hakken :)
- we speelden ook nog eens het spelletje van de omgekeerde wereld (Het is buiten lekker warm, ik ben met het vliegtuig naar school gekomen, ... de gekste dingen kwamen aan bod.)

Als verwerking gingen we op zoek naar de meest speciale gebeurtenis in ons leven. We zochten naar een moment met mama en / of papa dat heel bijzonder was. Dat was best een moeilijke opdracht. Vele kinderen kozen voor bezoekjes aan Efteling, pretparken, ... en beschreven dan uitvoerig alle attracties. Maar daar ging het in deze opdracht eigenlijk niet over. Ze moesten net dat beetje verder nadenken: wat was er zo speciaal aan de aanwezigheid van mama / papa.
Hieronder al een mooi pareltje!

Na ons toneelbezoekje, duimden we allemaal voor mooi weer. Er zat immers een bezoekje aan de speeltuin in. Dolblij waren we toen het niet bleek te regenen. We reden naar het Park van Schoten en maakten daar glijbanen, boot, ... onveilig. De natte broek, modderige schoenen, ... hielden niemand tegen om een uur lang heel fijn te spelen. Iemand merkte zelfs op: 'Juf, we zouden altijd naar hier moeten komen, er is geen ene ruzie geweest.' Misschien eens overleggen met de andere juffen :)